حضانت نوزاد حاصل از رحم جایگزین در فقه امامیه و حقوق ایران

حضانت یکی از احکام تکلیفی و از آثار نسب مشروع است که موضوع آن با تولد نوزاد ایجاد می شود. یکی از مسائل مهمی که به لحاظ حقوقی در موضوع حضانت کودکان مطرح می شود، مسئله تعین افرادی است که می توانند و می بایست به این تکلیف حقوقی اقدام نمایند. با این حال در مورد نوزادانی که خاستگاه تکون و ایجاد آنان رحم جایگزین می باشد، مساله کمی جدی و پیچیده تر به نظر می رسد. چرا که در این مورد می بایست قبل از طرح مسائل مربوط به حضانت، به موضوع انتساب طفل به افراد دخیل در قرارداد رحم جایگزین پرداخت. آنچه مسلم است آن است که پدر و مادرعهده دار اصلی امر حضانت و نگهداری کودک هستند. در تعیین پدر و مادر نوزاد حاصل از رحم جایگزین نیز می بایست معیار شرعی، قانونی و عرفی «نسب» ملاک و مناط حکم قرار گیرد. نهایتاً آن که برای نسب و انتساب نوزاد به پدر و مادر نیز سنجه ای لازم است وجود داشته باشد. از این رو نگارندگان بر اساس یافته های علم پزشکی، مبانی و موازین فقهی و حقوقی و همچنین با عنایت به داوری عرف، دیدگاه «انتساب ژنتیکی» را بعنوان سنجه انتساب مزبور ارائه می نمایند، سنجه ای که منجر به انتساب نوزاد به ناقلان صفات وراثتی می شود